Bu kadarda olmaz

Milli Eğitim Bakanlığı’nın (MEB) çocuklara dağıtılmasına izin verdiği kitapta Alevilere hakaret edildiği ve günümüz yaşamının “cehennemlik” sayıldığı yönünde ifadeler ortaya çıktı.

Server Gençlik ve Spor Kulübü Derneği’nin “Sünnet Olmadan Ümmet Olmaz – Peygamberimizden Dini Hikâyeler” adı altında okullar için hazırladığı kitapta bir cinsel istismar öyküsünün anlatılması tepki çekmişti. Kitabın diğer bölümlerinin şeriat rejimi ve cihat propagandasıyla dolu olduğu anlaşıldı.

Cumhuriyet’ten Ozan Çepni’nin haberine göre bakanlığın okullarda dağıtılmasına izin verdiği kitapla ilgili Eğitim-Sen’in incelemesinde ortaya çıkan bazı ifadeler şöyle:

– Osmanlı’yı yıktılar yerine bir şey ikame olmadı…Avrupalı müsteşrikler, Avrupalı şarkiyatçılar, Avrupalı papaz bozuntuları! Onların işleri güçleri, hadis-i şerifi devreden çıkarmaya çalışmaktır. Hadis-i şerif olmasa rahat edecekler. O zaman Müslümanların hepsini aldatabilirler. Mesela; “Kadın erkek beraber oturabilir, içki içer, kumar oynar” der, herkesi kandırmaya müsait görür. Çünkü anayasada olmadığı için aldatılabilir ama hadis-i şerif Müslümanı Müslüman yapıyor.”

– Şeriat din demek. Dindar olan bir insan ona karşı olamaz. Bir Müslüman şeriata karşıyım diyemez. Bir kısım Aleviler Avustralya’da toplantılar yapmış, Sidney radyosundan konuşmuşlar, şeriata vurmuş, aleyhinde konuşmuşlar. Böyle şey olur mu? Demek ki onlar Alevilik perdesi altında ateist.

– Bizi Allah doktor olalım diye dünyaya göndermedi. Ziraatçı olalım diye de dünyaya göndermedi. Allah hepimizi kendi dinine hizmet etmekle vazifeli kıldı.

– Bütün Müslümanların en başta gelen, en kıymetli, en şerefli hizmeti cihattır.

– Bir git bakalım Kadıköy tarafına… Bir Adalar vapuruna bin. Millet çıplak geziyor, çıplaklar kulübü var, plajlar var. Şimdi bizim içimizden al bir İngilizi koy karşına, al bir Fransızı koy karşına. Bil bakalım hangisi Türk? Anlamak mümkün değil. Saç aynı, zibidi pantolon aynı, tavır aynı, yüz aynı, her şey aynı…

Kitapta geçen hafta ortaya çıkan cinsel istismar hikayesinde de şöyle deniyordu: “Amcamın güzel bir kızı vardı. Onu herkesten çok seviyordum. Ona yaklaşmak istedim. Ama bana yüz vermedi. Bir süre sonra kıtlık oldu. Amcamın kızı bana geldi. Açlık ve yoksulluk içinde olduklarını söyledi ve benden yardım istedi. Ona, kendisini bana teslim etmesi karşılığında yüz yirmi altın verdim. Kabul etmek zorunda kaldı. Arzuma kavuşacağım sırada bana: Allah’tan kork! Allah’ın yasakladığı şekilde bana sahip olma, dedi. Ben de bu sözle kendime geldim ve ona yaklaşmadım.”